Vandaag stond ik om 7 uur. Ik had gister de taxi geboekt voor 8 uur naar Ann toe voor 18,50. De taxi stond er ineens al om kwart voor 8. Toen ik instapte zij ik dat het een prijs zou zijn van 18,50 van de wayambostraat naar de Arnoldstraat. De taxichaffeur zij dat dit niet klopte en 45 srd zou kosten. Ik had wel meer geld bij me maar zij dat ik niet meer had dan 24 srd. Hiermee ging hij akkoord. Het is hier bekend dat buschauffeurs en taxichauffeurs je oplichten wanneer ze kunnen. Eenmaal bij Ann aangekomen heb ik wat gegeten en gewacht voor we vertrokken. Uiteindelijk vertrok ik samen met Ann en Patrick. We gingen over de wijdenbosbrug heen dit is een hoge brug die over de rivier gaat. Na een stuk rijden stopte we om wat te gaan eten hier was Marcel met zijn vrouw en kind. Terwijl wij wat gingen eten gingen hun alvast veder. Ann bestelde bami met kip en lever voor ons. Dit was echt super lekker die levers hier waren wel heel groot. De peper die we hadden was heel heet, ik had het zelf nog nooit zo heet gegeten. Als snack bestelde Ann kippenpootjes.
Deze heb ik ook geprobeerd. Er zat niet veel aan en was een beetje taai. Na het eten kregen we nog een zelf gemaakt kokos ijsje. Dit was echt super lekker!!! We reden door naar Commewijne. Er was hier veel natuur en het was er heel warm.Vanuit daar hebben we nog iemand opgehaald en zijn we met haar Marcel Patrick Ann en ik veder gegaan richting Moengo om te gaan zwemmen. We reden met de jeep over ruw terrein heen dit was echt heel leuk! Wanneer we het meertje eindelijk hadden gevonden om te zwemmen bleek het helemaal uitgedroogd te zijn! Zwemmen hield dus helaas op.
We zijn langs Moiwana gereden dit is een dorp waar een groot monument staat voor de mensen die hier tijdens de oorlog zijn omgekomen. Het verhaal van de oorlog: De soldaten kwamen naar dat dorp toe. Een oud vrouwtje gooide uit angst een granaat uit haar raam om de soldaten te verjagen. In plaats dat ze de soldaten verjaagde schrokken de soldaten zo hard dat ze het hele drop hebben plat gemaaid. Ze hebben iedereen omgebracht veel onschuldige kinderen en oma's papa's en mama's enz. Er wonen hier nu niet meer veel mensen. in dit gebied zitten er nog wel veel indianen. Veder op zag ik een meer en vroeg of we daar niet konden zwemmen. Dit kon niet want dat was gevaarlijk. Ik vroeg of je ziek van het water zou worden maar dit was niet zo. Het is een soort bijgeloof dat veel mensen daar niet gaan zwemmen omdat er gesproken word dat de mensen in de omgeving er soms geesten oproepen van die tijd. Dit weerhouden veel mensen ervan om daar te komen.
We zijn verder gereden tot Albina. Dit is het oostelijkste stuk van Suriname, aan de overkant van de rivier kon ik Frans Guyana zien. We hebben hier over de weg een Sapakara zien lopen, ik was te laat om er een foto van te maken. Een sapakara is een grote hagedis, zelf vind ik dat die een beetje wegheeft van een krokodil. Marcel vertelde ons veel over de dorpen waar we reden en over verschillende dieren. Ik hoorde een Grietjebie dit is een vogeltje die je overal in Suriname hebt. Een grietjebie zingt zijn eigen naam. Marcel vertelde dat je er veel soorten van had. Hij vertelde ook nog over andere vogels. Over een Pompom vogel en een bananabekki. Op een gegeven moment moest ik naar de wc. We stopten bij een ziekenhuis zodat ik daar kon gaan. Toen ik er liep kon ik me niet voorstellen dat het een ziekenhuis was. het zag er zo erg uit dat je volgens mij alleen al ziek word als je daar te lang zou zijn. Op de terugweg zijn we langs een vriend van Marcel gegaan. Die vriend woont met zijn vrouw en 2 kinderen in een heel klein huis. Ik kan niet omschrijven hoe het eruit zag maar ik heb nog nooit zoiets gezien. Het leek echt alsof het een huisje uit een krottenwijk kwam. De man die er woont was wel heel aardig en je merkt aan de mensen dat ze echt heel gelukkig zijn. Ze hebben niet veel maar zijn wel heel aardig en gelukkig. De meeste mensen hier in Suriname leven allemaal buiten, daarom zullen ze er al heel snel minder om geven want wij zijn gewend binnen te leven. Toen we weer terug naar huis wilde kregen we een lekke band bij het ventiel. Die hebben ze weer gemaakt met lijm zo zijn we weer veder gegaan.
Bijna thuis was er een hele lange file voor de wijdenbosbrug Marcel, Ann en Partick hadden niet zo een zin om daarop te gaan wachten dus waren we langs de weg gestopt om wat te eten en te drinken. Marcel ging wat eten halen en kwam terug met Bloedworst en iets wat ik nog nooit heb gezien! Normaal lust ik geen bloedworst maar deze moest ik van hun proberen en dus deed ik dat. Ik nam een hap en het was pittig maar wel lekker, heel anders dan dat ik ooit heb geproefd. Het andere wat Marcel had meegenomen waren organen van een dier. Welk dier weet ik niet meer. Het zag er heel vies en raar uit maar probeerde toch een stuk. De smaak kon ik niet thuisbrengen, zoiets had ik nog nooit gegeten het was niet vies maar smaakte wel heel apart. Wanneer ze me thuis hadden afgezet gaf Ann me nog 2 vruchten mee die we mee hadden genomen. Ik vond dit echt heel hard stinken. Iedereen vertelde me dat dit wel heel lekker was. Ik moest het thuis uitpersen en dan water en suiker erbij toevoegen. Toen ik het eenmaal uitperste rook het zo sterk dat ik er niet lekker van werd. Ik heb dit dus niet geprobeerd.
Na deze leuke dag ben ik me bed gedoken. Morgen weer werken!
Mooi geschreven over een mooie dag...top
BeantwoordenVerwijderen